Bulimia tj. żarłoczność psychiczna (łac. bulimia nervosa)
Bulimia jest poważnym, groźnym dla zdrowia problemem zdrowotnym.
Osoby cierpiące na bulimię spożywają napadowo duże ilości pokarmów, poczym, w poczuciu winy, próbują pozbyć się nadmiaru przyjętych kalorii prowokując wymioty, przeczyszczając się, głodząc lub intensywnie ćwicząc.
Osoby z bulimią są nadmiernie skupione na swoim wyglądzie i wadze. Często towarzyszy im niska samoocena oraz nieakceptacja siebie i swojego wyglądu, a także poczucie cierpienia i wstydu.
Objawy bulimii
- Napadowe spożywanie bardzo dużych ilości jedzenie często produktów niestandardowych np. surowych lub półproduktów,
- Poczucie utraty kontroli nad jedzeniem w trakcie napadów – ile, czego, kiedy przestać jeść,
- Podejmowanie działań mających na celu pozbycie się nadmiaru przyjętych kalorii – m.in. prowokowanie wymiotów, przeczyszczanie się, głodzenie pomiędzy napadami objadania, stosowanie restrykcyjnych diet i intensywnych ćwiczeń fizycznych,
- Spożywanie posiłków zwykle w samotności,
- Poczucie lęku przed przytyciem i dojmujące poczucie winy i osamotnienia po napadzie,
- Nadmierne skupienie na wyglądzie, śledzenie masy ciała, pomiary.
Obserwując bliską Ci osobę najprawdopodobniej zwrócą Twoją uwagę:
- Nadmierne skupianie się na wyglądzie i ciele – diety, ćwiczenia, powtarzające się narzekania na swój wygląd,
- Unikanie spożywania posiłków w czyjejś obecności,
- Przedłużające się pobyty w łazience lub wizyty w WC w trakcie posiłków albo bezpośrednio po nich,
- Spożywanie zaskakująco dużej ilości pokarmów,
- Próchnica zębów,
- Obrzęknięta twarz, mogą być również popękane naczynka na twardówkach,
- Obrzęki rąk i stóp,
- Pokaleczone dłonie, ewentualnie w zaawansowanej długo trwającej chorobie modzele na grzbietach rąk.
Kiedy zwrócić się do psychiatry
Jeśli wymienione wyżej objawy dotyczą Ciebie lub kogoś w Twoich bliskich koniecznie zwróć się do lekarza psychiatry.
Nieleczona bulimia wiąże się z licznymi komplikacjami tak zdrowotnymi jak i emocjonalnymi.
Do najczęstszych powikłań bulimii należą:
- Niska samoocena, nieakceptacja siebie i swojego ciała,
- Wycofanie z relacji społecznych i unikanie interakcji z otoczeniem,
- Zaburzenia lękowe i depresyjne,
- Zaburzenia osobowości,
- Akty autoagresji,
- Myśli suicydalne i próby samobójcze,
- Zaburzenia jonowe oraz ich konsekwencje internistyczne,
- Niewydolność nerek,
- Zaburzenia rytmu serca,
- Problemy stomatologiczne,
- Zaburzenia miesiączkowania.
Ważne!
Wiele osób nawet z zaawansowaną bulimią ma prawidłową lub wręcz szczupłą sylwetkę.
Najskuteczniejszym leczeniem jest połączenie psychoterapii z leczeniem przeciwlękowym i przeciwdepresyjnym.
Często wskazana jest również konsultacja internistyczna, dietetyczna i leczenie stomatologiczne.
Zawsze, gdy bulimia dotyczy młodzieży, konieczny jest udział w leczeniu najbliższej rodziny. Może być wtedy zalecana terapia rodzinna.